Podatek od nieruchomości

Wielu właścicieli płaci wyższy podatek od nieruchomości niż powinni. Szczególnie dotyczy to przedsiębiorców, których obarczają najwyższe stawki podatku przewidziane dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wszystko przez niejasne przepisy.

Rozlicz z nami podatek od nieruchomości –  ustalimy właściwą,  niezawyżoną stawkę, przy zapewnieniu pełnej zgodności z obowiązującymi przepisami i zaproponujemy korzystny sposób jego rozliczenia.

Ujęcie podatku od nieruchomości w księgach

Podatek od nieruchomości za dany rok ujmuje się w księgach rachunkowych, w rozrachunkach publicznoprawnych, w kosztach działalności operacyjnej, w pełnej kwocie, bez względu na liczbę i terminy płatności. Jeżeli wielkość zapłaconego podatku nie jest dla przedsiębiorstwa, czy właściciela nieruchomości istotna, to ujmuje zapłacony podatek w księgach jednorazowo. W przeciwnym razie firma może go rozliczać w czasie. Kwota i przyjęty sposób rozliczania powinny wynikać z przyjętej w przedsiębiorstwie polityki rachunkowości. Jeśli podatek ma związek z nieruchomością inwestycyjną, należy go zaksięgować w pozostałych kosztach operacyjnych – w przypadku jego istotności dla firmy, ujęcie w pozostałych kosztach operacyjnych nastąpi poprzez rozliczenia międzyokresowe.

Podstawa opodatkowania

Podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi: dla gruntów – ich powierzchnia, dla budynków – ich powierzchnia użytkowa, a dla budowli – ich wartość. Ustalając ostatecznie obowiązującą stawkę opodatkowania rada gminy uzależnia jej wysokość od tego, na jakich gruntach położona jest nieruchomość, czy ma przeznaczenia mieszkaniowe, a przede wszystkim, czy służy do prowadzenia działalności gospodarczej, czy nie – bo w tym przypadku stawka podatku od nieruchomości jest najwyższa. Gminy mogą więc różnicować stawkę opodatkowania uwzględniając lokalizację, rodzaj prowadzonej działalności, rodzaj zabudowy, stan techniczny oraz wiek budynków, przeznaczenie i sposób wykorzystywania nieruchomości.

Zawyżony podatek od nieruchomości

To właśnie na etapie ustalania podstawy opodatkowania powstają rozbieżności interpretacyjne pomiędzy organami podatkowymi a posiadaczami nieruchomości, które sprawiają, że ci drudzy płacą znacznie wyższe podatki niż powinni. Dla przykładu, w 2024 r. maksymalna stawka podatku od nieruchomości dla 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego może wynieść 1,15 zł. Lecz gdy organ stwierdzi, że ten sam budynek ma związek z prowadzoną przez właściciela działalnością gospodarczą, wówczas stawka podatku może wynosić nawet 33,10 zł/m2.

Kolejnym z „popularnych” sposobów obarczania posiadaczy nieruchomości wyższym ciężarem opodatkowania jest kwalifikowanie należących do nich budynków jako budowle. W pierwszym przypadku podstawę opodatkowania stanowi bowiem tylko powierzchnia użytkowa budynku, w drugim wartość budowli. Innym przykładem jest kwalifikowanie przez urzędników określonych części ruchomych konstrukcji jako nieruchomości budowlanych i tym sposobem podciąganie ich pod opodatkowanie.

Nadpłaty sięgają niejednokrotnie kilkuset tysięcy złotych. Właściciele nieruchomości często nie wiedzą o zawyżeniu opodatkowania. Nie wiedzą również, że po przeprowadzeniu weryfikacji opodatkowania, jeśli ta wykaże, że podatek jest pobierany w nadmiernej wysokości, mogą wystąpić o zwrot nadpłaty w terminie 5 lat od końca roku, w którym powstał obowiązek jego zapłaty.

Omawiana kwestia zawyżania zobowiązań w podatku od nieruchomości jest tak powszechna, że zajął się nią Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 24 lutego 2021 r. (sygn. akt SK 39/19) orzekł, że sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie może, na potrzeby podatku od nieruchomości, z automatu przesądzać o ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podatek od nieruchomości – kogo obciąża?

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, traktowane jako nieruchomości lub obiekty budowalne. Zobowiązanymi do ponoszenia ciężaru tej daniny są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami tych nieruchomości lub obiektów, ich posiadaczami samoistnymi, użytkownikami wieczystymi gruntów. Jeśli nieruchomość stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, wówczas stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach.

Zasada ta nie dotyczy współwłasności w częściach ułamkowych lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego w budynku mieszkalnym wraz z gruntem stanowiących odrębny przedmiot własności. Wtedy obowiązek podatkowy ciąży na współwłaścicielach w zakresie odpowiadającym ich udziałowi w prawie własności.

W sytuacji wyodrębnienia własności lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz od części budynku stanowiących nieruchomość wspólną ciąży na właścicielach w zakresie odpowiadającym ich udziałowi w nieruchomości wspólnej. Zasadniczo obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku, a więc w którym podatnik stał się właścicielem lub posiadaczem nieruchomości.